Artykuły.

Mając na co dzień do czynienia z umowami deweloperskimi przesyłanymi do sprawdzenia przez nabywców w ramach Indywidualnej analizy umów, mogę pokusić się o dokonanie pewnych uogólnień, obrazujących jak - w przybliżeniu i zaokrągleniu oczywiście - wygląda aktualna praktyka dotycząca umów deweloperskich w Polsce.

Po roku od przedstawienia przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów wstępnych założeń dotyczących nowelizacji przepisów ustawy o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (ustawy deweloperskiej) oraz po zawieszeniu prac w tym zakresie w związku z upływem kadencji parlamentu, projekt nowelizacji ustawy deweloperskiej został ponownie wpisany do kalendarza prac Rady Ministrów. Oznacza to kontynuację prac nad zmianami w tej ustawie przez obecny rząd i parlament.

Wiele napisano o skutkach upadłości dewelopera dla nabywców, którzy podpisali z nim umowy deweloperskie i wpłacili pieniądze. Ich odzyskanie może być częściowo albo nawet całkowicie zagwarantowane przez mieszkaniowy rachunek powierniczy, który deweloper ma obowiązek posiadać w wybranym przez siebie banku. Co jednak, gdy deweloper jest w świetnej kondycji finansowej i chce prowadzić budowę, lecz bankrutuje bank prowadzący mieszkaniowy rachunek powierniczy?

W podpisanej umowie deweloperskiej musi zostać określona powierzchnia mieszkania albo domu, który stanowi przedmiot umowy. Najczęściej jednak po zakończeniu budowy okazuje się, że rzeczywista powierzchnia użytkowa obmierzona według odpowiedniej normy budowlanej różni się od tej przewidzianej w umowie. Czy jeśli powierzchnia jest mniejsza niż zadeklarowana w umowie, nabywcy należy się zwrot różnicy?